Legal opinion in het geding brengen?
Foto mr. Allard van Woerkom (iPhone 6)
Als advocaat wil je dat jouw cliënt door de rechter in het gelijk gesteld wordt. Je denkt dat als prof. mr. X uiteenzet waarom de betreffende rechtsvraag in het voordeel van jouw cliënt beantwoord moet worden, de kans dan groter is dat je de zaak voor je cliënt weet te winnen.
Mij schijnt het toe dat je er verstandig aan doet om de inhoud van de verkregen legal opinion gewoon in je processtuk te verwerken – het Wordbestand zal prof. mr. X je vast wel doen toekomen -, en niet als productie te overleggen. Retorisch is dat veel sterker.
Hoezeer ook prof. mr. X een coryfee zal zijn, het gaat uiteindelijk om de inhoudelijke argumenten.
Dat prof. mr. X het ook zo ziet, is een ad hominem-argument. Weliswaar is het best mogelijk dat een enkele rechter daar gevoelig voor is, maar de meeste rechters zullen zich – terecht – afvragen waarom je gewoon niet zelf, in je processtuk, die inhoudelijke argumenten aanvoert in plaats van voor deze (met jurisprudentie en literatuur onderbouwde) argumenten te verwijzen naar een legal opinion die je als productie overlegt.
Voorts wint je processtuk wint aan kracht als de lezer ervan niet eerst een ander stuk (productie) erbij hoeft te pakken om overtuigd te worden.
Bovendien – en dat is nog het grootse bezwaar tegen het als productie in het geding brengen van een legal opinion – loop je het risico dat de rechter de argumenten die het juridische standpunt van jouw cliënt kracht bij zetten opeens (veel) kritischer bejegent. Immers, een beetje rechter zal bij zo’n productie – terecht – toch al gauw de neiging hebben om extra goed te bezien of de conclusie van die legal opinion wel overgenomen moet worden (‘Die professor hoeft mij toch zeker niet uit te leggen wat rechtens is?’).
Nooit een legal opinion overleggen?
Ik beweer niet dat je nooit een legal opinion als productie zou moeten overleggen. Is bijvoorbeeld in een zaak Pools recht van toepassing, dan zou zo’n productie wel eens zeer nuttig kunnen zijn.
Ook beweer ik niet dat het altijd beter zou zijn om – kort gezegd – de verkregen input van prof. mr. X gewoon als jouw eigen tekst in je processtuk te verwerken.
Wèl beweer ik dat je er goed over na moet denken.
„{…} ingenieuze en soms verrassende wijze waarop Van Swaaij zijn vondst ontvouwt en uitwerkt {…} meeslepende werking { …} nieuwe dogmatische vondst {…}”
W. Snijders, oud-Regeringscommissaris voor het NBW en oud-vicepresident van de Hoge Raad, Bespreking proefschrift van mr. J.H.M. van Swaaij, Maandblad voor Vermogensrecht (2011)
