Foto Joost Moorman (iPhone X)

Noviomagus. Het zal de lezer van deze blog niet verbazen dat schrijver dezes nogal wat procesdossiers bestudeert. Niet zelden stuit ik in bijvoorbeeld een memorie van antwoord of grieven op een bepaalde stelling die vervolgens prima onderbouwd wordt en die daarna gevolgd wordt door: „Waarvan akte!” 

Potsierlijk

De zin van ‘Waarvan akte!’ ontgaat mij. Het doet potsierlijk aan. Die memorie is gewoon een processtuk. Is die stelling relevant of, in cassatiejargon, essentieel, dan mag het betreffende gerechtshof er in beginsel niet zomaar aan voorbijgaan, ook niet indien er geen ‘Waarvan akte!’ is. Dit volgt reeds uit art. 24 Rv,  bepalende dat de rechter de zaak onderzoekt en beslist  op de grondslag van hetgeen partijen aan hun vordering, verzoek of verweer ten gronde hebben gelegd, tenzij uit de wet anders voortvloeit.

Mr. X

Omdat uit de wet niet voortvloeit dat de rechter bij gebreke van ‘Waarvan akte!’ bij een bepaalde stelling de zaak niet zou hoeven te betrekken en bij onderzoek en beslissing, valt niet in te zien wat de meerwaarde zou zijn van ‘Waarvan akte!’. Dat lijkt mr. X te miskennen, indien hij zich in zo’n memorie bedient van ‘Waarvan akte!’.

Wanneer eventueel wèl ‘Waarvan akte!’?

Bij gelegenheid van pleidooi of comparitie kan het verstandig zijn om het daartoe te leiden dat in het proces-verbaal vermeld wordt dat een partij of haar advocaat bij die gelegenheid een bepaalde relevante stelling – denk ook aan het alsnog doen van een specifiek bewijsaanbod –  betrokken heeft, in het bijzonder indien die stelling niet reeds in een processtuk (zoals een conclusie van antwoord of de pleitnota) geponeerd is. De advocaat kan aan de rechter/griffier gewoon het verzoek doen om in het proces-verbaal  met zoveel woorden te (doen) vermelden dat die stelling door deze advocaat of die partij naar voren is gebracht. Een dergelijk verzoek kan mondeling gedaan worden en daarvoor is niet het bezigen van een bepaalde formulering vereist. Ik zou zo’n verzoek gewoon op een beleefde manier doen. Daartoe is een  ‘Waarvan akte!’ helemaal niet nodig.

‘Waarvan alstublieft graag akte ‘

Wie toch graag de woordjes  ‘Waarvan’ en ‘akte’ bezigt, zou kunnen overwegen om, minder gebiedend, uit te spreken: „Waarvan alstublieft graag akte .”