Foto SvS (iPhone 5s)
In een arrest over de uitleg van een echtscheidingsconvenant (HR 9 maart 2012, NJ 2012, 174) oordeelt het cassatiecollege:
“De Hoge Raad tekent bij het vorenoverwogene aan dat van een partij die zich beroept op correspondentie waarover zij beschikt, verlangd mag worden dat zij die correspondentie uit zichzelf in het geding brengt, ook als het vertrouwelijke correspondentie tussen advocaten betreft, voor het overleggen waarvan de toestemming van de (toenmalige) advocaat van de wederpartij dan wel de deken nodig is. De rechter behoeft partijen daartoe niet in de gelegenheid te stellen.”
Oftewel: als je meent dat bepaalde (confraternele) correspondentie nuttig kan zijn in de strijd om het succes van jouw cliënt – de weg om de rechter te overrreden om jouw cliënt in het gelijk te stellen is met name in appèl geplaveid met voetangels en klemmen -, dan kun je die correspondentie maar beter meteen in het geding brengen.
„{…} ingenieuze en soms verrassende wijze waarop Van Swaaij zijn vondst ontvouwt en uitwerkt {…} meeslepende werking { …} nieuwe dogmatische vondst {…}”
W. Snijders, oud-Regeringscommissaris voor het NBW en oud-vicepresident van de Hoge Raad, Bespreking proefschrift van mr. J.H.M. van Swaaij, Maandblad voor Vermogensrecht (2011)
