Uitleg in de alledaagse praktijk

Foto SvS (iPhone 5s)

Met name in het weekend en vaak dagjesmensen: treinreizigers die zich niet realiseren dat stilte niets meer of minder betekent dan afwezigheid van geluid.

Derhalve: ook niet fluisteren. Let wel: fluisteren kan ook hinderlijk zijn als je juist in een stiltecoupé bent gaan zitten omwille van de stilte.

Taalkundige betekenis

Ik maak er een punt van. Soms krijg ik een grote mond terug. Ik beroep me gewoon op de taalkundige betekenis van “stilte”. Mooi voorbeeld van waarom volgens HR 20 februari 2004, NJ 2005, 493 (DSM/Fox)  de taalkundige betekenis van de betreffende bewoording “{…} [i]n praktisch opzicht {…} vaak wel van groot belang {…}” is.
Niemand die het vervolgens heeft over een bedoeling dat fluisteren wèl zou mogen. De macht van het geschreven woord.

Maar ook als iemand over Haviltex begint, scoort hij/zij daarmee niet: wat betreft de bedoeling van “Stilte” trekt hij ook aan het kortste eind. Zijdens de NS is met “Stilte” ook inderdaad bedoeld dat ook fluisteren verboden is: in een stilte-zone moet het ook “echt stil” zijn, zo  lees je op de site de NS. Een link naar de betreffende pagina staat HIER.

Zonodig dreig ik de conducteur erbij te halen, en als het ook dan niet helpt – maar dat komt zelden voor –, voeg ik de daad gewoon bij het woord. De conducteur bevestigt vervolgens dat “Stilte” ook echt impliceert dat ook fluisteren verboden is. 

Prinzipiënreiter?

Foto SvS (iPhone 5s)

Overigens het bij mij geen pavlovreactie: als ik er geen last van heb, laat ik het erbij. Een vleugje pragmatisme is goed. De teugels moet men kunnen vieren. Het is goed om geen prinzipiënreiter te zijn.

Pleasen hoeft niet

Ik maak me er niet altijd even geliefd mee, behalve bij stiltecoupégenoten die zelf te lui of te laf zijn om er een punt van te maken, maar zich intussen ergeren aan het doorbreken van de stilte.
Degenen die niet stil zijn, wijs ik erop dat zij zich in een stiltecoupé bevinden en dat er elders in de trein coupé’s zijn waar men niet stil hoeft te wezen. Onweerlegbaar argument.

Sjef van Swaaij, Advocaat bij de Hoge Raad – Sparringpartner voor advocaten (civiel appèl) – Onafhankelijk, eigenzinnig en gedreven – Doctor in de rechtsgeleerdheid

„{…} ingenieuze en soms verrassende wijze waarop Van Swaaij zijn vondst ontvouwt en uitwerkt {…} meeslepende werking { …} nieuwe dogmatische vondst {…}”
W. Snijders, oud-Regeringscommissaris voor het NBW en oud-vicepresident van de Hoge Raad, Bespreking proefschrift van mr. J.H.M. van Swaaij, Maandblad voor Vermogensrecht (2011)