Noviomagus. In het NJB van komend weekend staat een Vooraf van Ton Hartlief met als opschrift „Zzp’ers tussen vrijheid en bescherming”. In dit Vooraf gaat het om de vraag of de groeiende groep van ruim 1 miljoen en straks bijna 1,8 zzp’ers (dus: zelfstandigen zonder personeel) verplicht moet worden om zich te verzekeren tegen arbeidsongeschiktheid. Verreweg de meeste zzp’ers zijn onverzekerd en sparen ook al niet voor pensioen. Gesproken wordt (dan) ook wel over de ‘sociale tijdbom’.
Zoals Hartlief schrijft, dwingt een verplichte arbeidsongeschiktheidsverzekering bescherming af, maar maakt zij inbreuk op de vrijheid van zzp’ers.
Een probleem is dat de groep pluriform is. Er zijn zzp’ers die er echt zelf voor gekozen hebben om ondernemer te worden, maar menig zzp’er was eerst werknemer en werd door zijn werkgever gepusht om opdrachtnemer te worden. Ook zijn er zowel beter-/hogeropgeleide zzp’ers, als heel wat zzp’ers die fysieke arbeid verrichten, al dan niet met veiligheidsrisico’s. Verzekering is duur en/of wegens ziekte dan wel leeftijd moeilijk of zelfs niet mogelijk. Lastig is bovendien dat nogal wat zzp’ers eenvoudig de risico’s van onverzekerd zijn niet kennen of veel te laag inschatten.
Hartlief bespreekt voors en tegens van verplichte verzekering in het licht van hetgeen dezen en genen bepleiten en de diverse haken en ogen die er zijn.
Tevens gaat hij onder meer in op de interessante vraag of zzp’ers al dan niet categorisch gewoon aanspraak zouden moeten kunnen maken op de bescherming die consumenten hebben.
Rechtvaardigt het neutraliseren van de sociale tijdbom dan toch een groter offer van de vrijheid? Met deze vraag als uitsmijter van het Vooraf lijkt de auteur eerder te opteren voor een bevestigende dan een ontkennende beantwoording ervan.
Lezing van dit Vooraf zij van harte aanbevolen. Een link ernaar staat HIER.