Anno 2013 (foto SvS, iPhone 5)
Noviomagus. In de editie van het NJB van dit weekend staat een door Ton Hartlief geschreven Vooraf met als opschrift „Waar zit Koolmees op te broeden?”.
Hartlief laat zich kritisch uit over de voorgestelde Wet arbeidsmarkt in balans (hierna: WAB). Zijn conclusie is (zelfs) dat Koolmees op een koekoeksjong broedt. Hartliefs kritiek is van verstrekkender aard dan die tot dusverre gegeven is door anderen.
Art. 7:669 lid 1 BW bepaalt dat de werkgever de arbeidsovereenkomst kan opzeggen indien daar een „redelijke grond” voor is en herplaatsing van de werknemer binnen een redelijke termijn, al dan niet met behulp van scholing, in een andere passende functie niet mogelijk is of niet in de rede ligt. „Onder een redelijke grond als bedoeld in lid 1 wordt verstaan” volgens het derde lid van dit art. 7:669 hetgeen bij letters a t/m h van dit lid vermeld is.
Wat betreft de (dus: voorgestelde) WAB wordt aan dit derde lid een letter i toegevoegd met een zogeheten cumulatiegrond:
„een combinatie van omstandigheden genoemd in twee of meer van de gronden, bedoeld in de onderdelen c tot en met h, die zodanig is dat van de werkgever in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren.”
Hartlief waarschuwt dat invoering van de i-grond alles in zich heeft om de systematiek van het nog jonge ontslagrecht (dus: zoals het in 2015 gewijzigd is) wreed te verstoren. Een link naar zijn lezenswaardige Vooraf staat HIER.
„{…} ingenieuze en soms verrassende wijze waarop Van Swaaij zijn vondst ontvouwt en uitwerkt {…} meeslepende werking { …} nieuwe dogmatische vondst {…}”
W. Snijders, oud-Regeringscommissaris voor het NBW en oud-vicepresident van de Hoge Raad, Bespreking proefschrift van mr. J.H.M. van Swaaij, Maandblad voor Vermogensrecht (2011)
