Foto SvS (iPhone 15 Pro Max)


Noviomagus. Het Van Swaaij Cassatie JeeBee Dictee (2023) vond hier ter stede plaats op vrijdag 20  dezer in de Sint Stevenskerk. MEER. Het is (dus) opgesteld en voorgedragen door mr. Jan van Breda, staatsraad in de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. Het dictee was getiteld „Het Brakke hogerberoepschrift”.  Hoe moeilijk was het? Feit is dat de winnaar 35 fouten had. Maar oordeel vooral zelf.

 

De tekst van het dictee

 

„HET BRAKKE HOGERBEROEPSCHRIFT

Hooggeëerde staatsraden van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.

Laat ik vooropstellen dat schrijver dezes zich in dit hogerberoepschrift niet gehouden voelt zijn grieven te noteren in jip-en-janneketaal. Ik hanteer geen geserreerde frases, maar een exquis vocabulaire.

Cliënten fokken przewalskipaarden. De gemeente heeft hun een exorbitante last onder bestuursdwang opgelegd, vanwege de vondst van tranquillizers in een van de mestputten op hun paardenhouderij. De rechtbank heeft het besluit op bezwaar vernietigd, maar met instandlating van de rechtsgevolgen. Ik zal betogen dat het onderzoek is uitgevoerd door hautaine en pernicieuze dommeriken die naar hartenlust hebben gefabuleerd, als hadden zij hallucinogene middelen gebruikt.

Cliënten hebben bij deze procedure een déjà-vugevoel ervaren. Nog maar tweeënhalf jaar geleden heeft de gemeente hun een last onder dwangsom opgelegd vanwege geur-, licht- en geluidhinder. Uw Afdeling heeft de last rücksichtslos weggevaagd.

Ik heb uitentreuren gevraagd om het onderzoeksrapport. Ten langen leste is het mij ge-e-maild. De controleurs betraden volgens het rapport het bedrijf om acht uur ’s morgens. Cliënten waren toen gekleed in een paardenonesie en een mauve peignoir. Zij waren te confuus om coherent te verklaren.

De controleurs stuitten bij hun onderzoek op de gewraakte mestput. De misselijkmakende odeur deed hen onmiddellijk, zonder quickscan of analyse door een geaccrediteerd laboratorium, concluderen dat die verontreinigd was met voornoemde verboden middelen.

Aan die fluks getrokken conclusie heeft geheid bijgedragen dat de mastiff en de Rhodesian ridgeback van cliënten, opgejuind door het infame gedrag van de controleurs, ertoe overgingen hun baasjes te beschermen. Eén controleur ontvangt deswege thans een WIA-uitkering. Zonder dat deerniswekkende feit te bagatelliseren, merken cliënten de daaropvolgende inbeslagname van deze sympathieke honden nochtans aan als een perfide represaille die getuigt van détournement de pouvoir en de morele kladderadatsch van de gemeente.

Ten onrechte is derhalve het rapport ten grondslag gelegd aan de last. De rechtbank heeft dit miskend. Ik concludeer tot gegrondverklaring van het hoger beroep.”