Foto SvS (iPhone 5s)
Zo af en toe neem ik als fervent treinreiziger een taxi.
Dan wil ik een Mercedes.
Een taxi moet namelijk gewoon een Mercedes zijn.
Hoezo de eerste taxi van de rij nemen?
Niet zelden echter is de eerste taxi van de rij geen Mercedes.
De laatste keer was pas de derde taxi van de rij van dat merk.
Die derde taxi (dus: de Mercedes) kies ik dan.
De betreffende chauffeur zegt mij dat ik de eerste “moet” nemen.
Dat is collegialiteit resp. hoe het werkt bij taxichauffeurs: de langst wachtende eerst. Op zichzelf is dat alleszins begrijpelijk.
Wie kiest?
Ik antwoord die betreffende chauffeur dat de eerste geen Mercedes is, dat ik kies en dat mijn keuze valt op een Mercedes.
Soms licht ik mijn keuze in een dergelijke casus überhaupt niet toe. Ik kies gewoon, klaar.
Einde discussie.
„{…} ingenieuze en soms verrassende wijze waarop Van Swaaij zijn vondst ontvouwt en uitwerkt {…} meeslepende werking { …} nieuwe dogmatische vondst {…}”
W. Snijders, oud-Regeringscommissaris voor het NBW en oud-vicepresident van de Hoge Raad, Bespreking proefschrift van mr. J.H.M. van Swaaij, Maandblad voor Vermogensrecht (2011)
