Tijdens zijn colleges Burgerlijk recht III gaf mijn latere promotor, prof. mr. C.J.H. Brunner (dus: C.J.H.B. resp. CJHB in de NJ), steevast aanwijzingen omtrent het gebruik van de Nederlandse taal. Met deze rubriek,Taallesjes voor juristen, is beoogd om de fakkel over te nemen.
De rechteringang van de Krayenhoffkazerne Foto SvS (iPhone 13 Pro Max)
Noviomagus. In een memorie van grieven lees ik dat de ratio achter art. 3:310 BW gelegen is in de rechtszekerheid. Fraai vind ik dat niet. Ik schrijf ratio van. Ratio betekent volgens de Van Dale onder meer achterliggende bedoeling. Het is derhalve de achterliggende bedoeling van art. 3:310 BW en niet de achterliggende bedoeling achter art. 3:310 BW. Het in de Van Dale vermelde voorbeeld ‘de ratio achter een besluit’ verdient dan ook geen navolging.
Gebruik van een term
In een tijdschrift las ik dat het (om een bepaalde reden) opvallend is dat sinds het arrest Groen/Schoevers in zowel de arbeidsrechtelijke literatuur als de feitenrechtspraak „een gebruik van die term is ontstaan die afwijkt van de juridische inhoud van dit algemeen verbintenissenrechtelijk begrip.” Fout. Immers, klaarblijkelijk is met het woordje ‘die’ beoogd om te verwijzen naar ‘een gebruik’ (en niet naar ‘die term’, zodat – in plaats van ‘die’ – het woordje dat gebezigd had moeten worden).
Proceskostenveroordeling door en beslissing van de Hoge Raad
Op 1 juli jl. wees de Hoge Raad een door mij op de voet van art. 32 Rv uitgelokt arrest (ECLI:NL:HR:2022:988). In rov. 1.3 (slot) valt te lezen dat, nu de curator een verweerschrift in het incident ingediend heeft, een proceskostenveroordeling ten laste van werkneemster op zijn plaats is. Fout, althans bepaald niet fraai. Immers, proceskostenveroordeling is vrouwelijk. Daarom is een proceskostenveroordeling op haar plaats. Wie tegenwerpt dat ‘zijn’ tegenwoordig ook mag of zou mogen, miskent dat met ‘zijn’ de suggestie gewekt wordt dat niet onderkend is dat proceskostenveroordeling vrouwelijk is.
Maar er is meer.
De Hoge Raad oordeelt namelijk in rov. 1.2 van dat arrest: „De Hoge Raad stelt vast dat nog een beslissing moet worden gegeven over de proceskosten in het incident.” Fout. Beslissingen worden niet gegeven maar genomen. Evenmin is juist om, zoals sommigen doen, te schrijven dat een beslissing gemaakt zou worden. Dat is een anglicisme („to make a decision”).
Om wie gaat het?
Op LinkedIn wordt de vraag opgeworpen of een werkgever een mbo-diploma mag eisen na 42 jaar goed te hebben gefunctioneerd. Los van de context is dat niet fout: een werkgever die 42 jaar goed gefunctioneerd heeft mag zo’n diploma eisen. Echter, de context is (1) dat de Haagse Kantonrechter deze vraag in ontkennende zin beantwoord heeft en (2) dat de betreffende werkneemster, die 42 jaar goed functioneerde, daarom blij is. De vraag was derhalve of een werkgever van een werkneemster die 42 jaar goed gefunctioneerd heeft zo’n diploma mag eisen.
In een door een hooggeleerde jurist geschreven stuk in NRC Handelsblad staat de volgende volzin. In plaats van eerst een herziening van de wetgeving voor te bereiden, heeft de burger de afgelopen weken kunnen zien, dat de ministers notities en brieven met de Tweede Kamer bespraken waarin zij de stikstofplannen ontvouwden op basis van 74% in 2030.
Heeft de burger nagelaten om die wetgeving voor te bereiden?
Rechtsmiddel aanwenden
Te vaak lees ik dat een partij cassatie instelt. Fout. Cassatie betekent vernietiging. Vernietiging stel je niet in. Je stelt cassatieberoep in.
Alles dat in eerste aanleg gesteld is
In memories van grieven (of antwoord) lees ik vaak dat een partij het betreffende hof verzoekt om alles dat in eerste aanleg door haar gesteld is als aldaar ingelast en woordelijk herhaald te beschouwen. Dat is minst genomen niet fraai. Het woord ‘dat’ namelijk verwijst naar iets concreets, bijvoorbeeld: het boek dat ik gelezen heb. Wordt niet naar iets concreets verwezen, dan dient het woord ‘wat’ gebruikt te worden. Daarom is het alles wat in eerste aanleg gesteld is”. Voor een heldere toelichting zij verwezen naar een video op YouTube.
Vorige aflevering van deze taalrubriek
Een link naar de vorige aflevering van deze veelgelezen rubriek staat HIER.
„{…} ingenieuze en soms verrassende wijze waarop Van Swaaij zijn vondst ontvouwt en uitwerkt {…} meeslepende werking { …} nieuwe dogmatische vondst {…}”
W. Snijders, oud-Regeringscommissaris voor het NBW en oud-vicepresident van de Hoge Raad, Bespreking proefschrift van mr. J.H.M. van Swaaij, Maandblad voor Vermogensrecht (2011)
