Tijdens zijn colleges Burgerlijk recht III gaf mijn latere promotor, prof. mr. C.J.H. Brunner (dus: C.J.H.B. resp. CJHB in de NJ), steevast aanwijzingen omtrent het gebruik van de Nederlandse taal. Met deze rubriek, Taallesjes voor juristen, is beoogd om de fakkel over te nemen.
Noviomagus. Het komt zo nu en dan voor dat de partij tegen wie een eis in reconventie ingesteld is op het eerste blad van het betreffende processtuk in eerste aanleg aangeduid wordt als: „eiseres in conventie, gedaagde in reconventie”.
Hoezo ‘gedaagde in reconventie’?
Vorige week bezocht ik in Den Haag het fraaie toneelstuk Het Jaar van de Kreeft (foto SvS, iPhone 6s)
Eiseres in conventie is niet gedagvaard. De eis in reconventie wordt ingesteld bij conclusie van antwoord (art. 137 lid 1 Rv). Deze partij zij aan te duiden als eiseres in conventie, verweerster in reconventie.
Wat in geval van referte?
Wordt in reconventie geen verweer gevoerd en in plaats daarvan gerefereerd aan het oordeel van de rechter, dan is, strikt genomen, geen sprake van een verweerster in reconventie. Wat te denken van de aanduiding eiseres in conventie, referente in reconventie?
Link naar het vorige Taallesje voor juristen
Voor de vorige aflevering uit deze serie klik je HIER.
„{…} ingenieuze en soms verrassende wijze waarop Van Swaaij zijn vondst ontvouwt en uitwerkt {…} meeslepende werking { …} nieuwe dogmatische vondst {…}”
W. Snijders, oud-Regeringscommissaris voor het NBW en oud-vicepresident van de Hoge Raad, Bespreking proefschrift van mr. J.H.M. van Swaaij, Maandblad voor Vermogensrecht (2011)
