Gisteren, tijdens de receptie na het afscheidscollege van prof. Vranken – LEES MEER -, zette ik abusievelijk de Maastrichtse hoogleraren privaatrecht Hartlief en Van Maanen op het verkeerde been. Hierdoor misten zij de trein richting Maastricht en waren zij een half uur later thuis.
Mea culpa
Ik sprak een mea culpa uit. Door een onjuiste mededeling van mij dachten Hartlief en Van Maanen dat hun trein pas om 19.39 uur vertrekken zou, terwijl er eerder al een trein ging die ze evengoed hadden kunnen nemen.
Schadeclaim
Hoewel wij al jaren en jaren bevriend zijn en we kort tevoren nog gezellig bier dronken met elkaar, namen beide hooggeleerde – in het aansprakelijkheidsrecht gespecialiseerde – heren geen genoegen met mijn mea culpa. Zij eisten terstond schadevergoeding. Zij onderbouwden de claim evenwel niet toereikend. Dat kon ook niet, hield ik hen voor, omdat er geen vermogensschade was. En hun immateriële schade komt, gezien art. 6:96 BW, niet voor vergoeding in aanmerking.
Maar Gerrit van Maanen repliceerde dat ik hem en Ton Hartlief toch eigenlijk behoorde aan te bieden om op mijn kosten een taxi naar Maastricht te nemen, en Ton steunde hem daarin. Het was, zo schat ik het maar in, gelukkig allemaal in een dollende sfeer. En het had mij natuurlijk zeker gesierd om hen die taxi aan te bieden, maar ja, dat vond ik toch wat overdreven (en zij ook, ongetwijfeld). Groningse zuinigheid kunnen de heren wel waarderen, aangezien zij, net als ik, in Groningen gestudeerd hebben en aldaar gepromoveerd zijn (bij bovendien dezelfde promotor).
Per trein naar Tilburg
Wij hebben met zijn drieën de sprinter naar Tilburg (centraal) genomen, en daar scheidden onze wegen. Ik vond het gezellig om Gerrit en Ton weer te zien en te spreken.