Hedenavond (foto Nica, barmedwerkster Meesterschenkerij Café Jos, iPhone 5s)
Vandaag verliet ik rond 19.15 uur kantoor. Binnen vijf minuten fietste ik naar het terras van Meesterschenkerij Café Jos, op loopafstand van mijn woning.
Max Pam
Las op voornoemd terras in de Volkskrant een stuk van Max Pam.
Zijn stukken in de Volkskrant plegen alleszins de moeite van het lezen waard te zijn.
Max Pam gaat de fout in
In de Volkskrant-editie van vandaag schreef Pam een stuk met als opschrift ‘Laat dwalende rechters de straf zelf uitzitten’.
De apostrof-tekens maken deel uit van dit opschrift. Dat stuk gaat o.a. over Lucia de B.
Max Pam heeft het over vooringenomen rechters en tunnelvisie. Wat dat betreft heb ik geen enkele moeite met dat stuk.
Maar Pam sluit af met:
“Mensen maken fouten, ook rechters. Maar eigenlijk zouden rechters die onschuldigen hebben veroordeeld zelf veroordeeld moeten worden tot een straf die overeenkomt met de tijd dat die onschuldigen onterecht in de gevangenis hebben gezeten.”
Dit vind ik helemaal niks, hoezeer ook Pam schrijft ” {…} eigenlijk {…}”, reeds omdat zich nu eenmaal het geval voor kan doen dat de beste strafrechter – zonder ook maar enige vooringenomenheid en tunnelvisie – een onschuldige veroordeelt. Waarom zou in dat geval de rechter ” {…} eigenlijk {…}” zelf de bajes in moeten? Is dat wenselijk? Wie wil er dan nog strafrechter zijn? Max Pam gaat hier de fout in.
Link
De tekst van voornoemd stuk van Max Pam staat HIER.
„{…} ingenieuze en soms verrassende wijze waarop Van Swaaij zijn vondst ontvouwt en uitwerkt {…} meeslepende werking { …} nieuwe dogmatische vondst {…}”
W. Snijders, oud-Regeringscommissaris voor het NBW en oud-vicepresident van de Hoge Raad, Bespreking proefschrift van mr. J.H.M. van Swaaij, Maandblad voor Vermogensrecht (2011)
Reacties
Sander Oorthuys
Natuurlijk gaat Pam de fout in, een rechter heeft immers van de maatschappij de moeilijke en soms onmogelijke taak gekregen om knopen door te hakken. Daarbij hoort een grote mate van onschendbaarheid, nu onvermijdelijk – en in het systeem ingebakken – is dat een rechter fouten maakt. Schuldigen zullen daardoor vrijuit gaan en onschuldigen ten onrechte worden opgesloten. Althans, volgens andere rechters die op hun beurt ook weer fouten zullen maken.
Rechters moeten zij bij het vormen van hun oordeel alleen laten leiden door de feiten van de zaak en – natuurlijk – nooit door de dreiging van een persoonlijke straf in het geval van een dwaling.
Tegelijkertijd is van belang dat een rechter verantwoording aflegt over onjuiste beslissingen, om daar de kwaliteit van het rechtssysteem mee te verhogen. De plaats om dat te doen is binnen de rechterlijke macht zelf. Een rechter die slecht presteert hoeft natuurlijk niet de cel, maar zou ook niet hogerop moeten kunnen komen.