De IJssel afgelopen zondag bij Brummen en Bronkhorst (foto SvS, iPhone 12 Pro Max)
Noviomagus. Is het werkelijk zo dat de rechter de ongeschreven zorgvuldigheidsnorm naar eigen inzicht kan invullen? Maakt de rechter het ongeschreven recht of vindt hij het? Deze belangwekkende vragen komen aan de orde in het door Ton Hartlief geschreven Vooraf in de editie van het NJB van komend weekend.
Het kan niet verbazen dat die vragen in dit actuele Vooraf gerelateerd zijn aan het eerder deze maand gewezen vonnis van de Haagse Rechtbank volgens hetwelk Royal Dutch Shell (kort gezegd) een verplichting heeft om de CO2-uitstoot van het Shell-concern, toeleveranciers en afnemers over eind 2030 met netto 45% verminderd te hebben ten opzichte van 2019. Op deze blog staan interessante commentaren op dit vonnis van zowel Gerrit van Maanen, als Fred Hammerstein, welke commentatoren er (zeer) verschillend over denken.
In genoemd Vooraf is onder meer plaats ingeruimd voor het mooie artikel Ieder het zijne van Hans Nieuwenhuis en voor het waarom van de ongeschreven norm die centraal staat in het Kelderluik-arrest.
Een link naar het Vooraf, waarvan lezing warm aanbevolen zij, staat HIER.
„{…} ingenieuze en soms verrassende wijze waarop Van Swaaij zijn vondst ontvouwt en uitwerkt {…} meeslepende werking { …} nieuwe dogmatische vondst {…}”
W. Snijders, oud-Regeringscommissaris voor het NBW en oud-vicepresident van de Hoge Raad, Bespreking proefschrift van mr. J.H.M. van Swaaij, Maandblad voor Vermogensrecht (2011)
