Foto SvS (iPhone 6s)
Noviomagus. Vorige maand was Niek Peters, thans werkzaam als advocaat bij Cleber Advocaten, zo aardig om mij een exemplaar te doen toekomen van zijn Groningse proefschrift IPR, Proces & Arbitrage (ondertitel: Over grondslagen en rechtspraktijk), waarin vermeld staat dat de openbare verdediging zal plaatsvinden op „1 december 2015″, vandaag derhalve.
Promotor is de Groningse ipr-hoogleraar Mathijs ten Wolde, die ik nog ken uit de tijd dat wij als AIO beiden op dezelfde gang zaten van het nieuwe Harmoniegebouw van de Groningse rechtenfaculteit.
Deze dissertatie gaat over de grondslagen van het conflictenrecht en de wijze waarop het conflictenrecht en het vreemde recht behandeld worden in gerechtelijke procedures en arbitrageprocedures. Centrale vraag is of de grondslagen van het conflictenrecht de behandeling van het conflictenrecht in deze beide procedures verklaren kunnen.
Cassatie en vreemd recht
Doordat art. 79 lid 1 RO bepaalt dat de Hoge Raad uitspraken vernietigt wegens (verzuim van essentiële vormen en) schending van het recht met uitzondering van het recht van vreemde staten, wordt in cassatie vreemd recht, anders dan in eerste aanleg en in appèl niet formeel net zo behandeld als Nederlands recht, zoals Peters onder – veel (!) – meer concludeert (blz. 331).
Dat in cassatie geen vernietiging mogelijk is wegens schending als zodanig van vreemd recht, is volgens Peters (blz. 331) lastig te rijmen met zowel de uitgangspunten die ten grondslag liggen aan art. 10:2 BW, bepalende dat de ipr-regels en het door die regels aangewezen recht ambtshalve toegepast worden, als het doel van het conflictenrecht. Peters bepleit zowel een, wat hij noemt, conformiteitscontrole: de Hoge Raad kan controleren of de uitspraak van de lagere rechter in lijn is met de wetsuitleg en toepassing in het thuisland van het betrokken vreemde recht, als de mogelijkheid om in cassatie zinvol te klagen over het door de lagere rechter (evident) verzuimen om de rechtsgronden aan te vullen óók waar het vreemd recht betreft (blz. 331).
Het ligt in de lijn der verwachtingen dat op deze blog de conclusie en samenvatting van dit fraaie, fundamentele proefschrift integraal gepubliceerd zal worden.
„{…} ingenieuze en soms verrassende wijze waarop Van Swaaij zijn vondst ontvouwt en uitwerkt {…} meeslepende werking { …} nieuwe dogmatische vondst {…}”
W. Snijders, oud-Regeringscommissaris voor het NBW en oud-vicepresident van de Hoge Raad, Bespreking proefschrift van mr. J.H.M. van Swaaij, Maandblad voor Vermogensrecht (2011)
