Noviomagus. In de editie van het NJB van afgelopen weekend staat weer een door Coen Drion geschreven Vooraf. Drion werpt de vraag op het terecht is dat de vertrouwelijkheid die kenmerkend is voor arbitrages in het debat over CETA afgeschilderd wordt als – in de woorden van Drion – een schimmige achterkamertjespolitiek waar het old boys network van de crème de la crème van internationale arbiters schaamteloos zichzelf verrijken kan en multinationals ten koste van staten buiten de openbaarheid gelijk kan geven.
Weliswaar acht Drion dat verwijt niet ongefundeerd voor zover het inhoudt dat het bij ISDS (Investor State Dispute Settlement) eigenlijk maar om een kleine kring van personen gaat van betrokken advocaten en arbiters (die ook nog wel van rol plegen te wisselen), en dat dit soort procedures duur is.
Maar vervolgens breekt Drion een lans voor ISDS. Hij wijst erop dat arbiters in dat soort zaken in het algemeen topkwaliteit leveren. Voorts wijst Drion op andere, grote voordelen van ISDS.
Het lezen van voornoemd Vooraf (met als opschrift CETA en arbitrage) zij van harte aanbevolen en dat doe je HIER.
„{…} ingenieuze en soms verrassende wijze waarop Van Swaaij zijn vondst ontvouwt en uitwerkt {…} meeslepende werking { …} nieuwe dogmatische vondst {…}”
W. Snijders, oud-Regeringscommissaris voor het NBW en oud-vicepresident van de Hoge Raad, Bespreking proefschrift van mr. J.H.M. van Swaaij, Maandblad voor Vermogensrecht (2011)
