Ton Hartlief, september jl. (foto SvS, iPhone 5)
Ligt in gevallen waarin de overheid het laat afweten in belangrijke kwesties die bijvoorbeeld voor toekomstige generaties van het allergrootste belang zijn – denk vooral aan het klimaat – een welwillende benadering van het gebruik van het aansprakelijkheidsrecht als breekijzer niet voor de hand? Deze vraag stelt Ton Hartlief, de onbetwiste nr. 1 in de Top Aansprakelijkheidsrecht, aan de orde in zijn nieuwste Vooraf in het Nederlands Juristenblad.
Een rechtszaak uit liefde
Dit Vooraf heeft als opschrift: “Een rechtszaak uit liefde”. Hartlief werpt hierin ‘slechts’ voornoemde vraag op, maar hij beseft intussen uiteraard dondersgoed dat hij haar daarmee in bevestigende zin beantwoordt.
Het uitdijende aansprakelijkheidsrecht
In 1996 hebben Jaap Spier en Anneke Bolt in een pre-advies voor de NJV gewaarschuwd voor het al maar verder uitdijende aansprakelijkheidsrecht. Aan dit preadvies, waaruit nog menigeen citeert, moest ik denken toen ik Hartliefs Vooraf las.
Hartlief heeft een punt
Dat laat onverlet dat ik onderken dat Hartlief minst genomen een punt heeft.
Wie zijn mooie Vooraf leest, zal dat vast beamen. Hartlief trekt namelijk duidelijke lijnen door.
Een link naar dit Vooraf staat HIER.
„{…} ingenieuze en soms verrassende wijze waarop Van Swaaij zijn vondst ontvouwt en uitwerkt {…} meeslepende werking { …} nieuwe dogmatische vondst {…}”
W. Snijders, oud-Regeringscommissaris voor het NBW en oud-vicepresident van de Hoge Raad, Bespreking proefschrift van mr. J.H.M. van Swaaij, Maandblad voor Vermogensrecht (2011)
