De confrère die zich verschuilt achter zijn cliënt

Noviomagus, rond de Sint-Stevenskerk (foto SvS, iPhone 5).

Eind vorige eeuw begon ik met de beroepsopleiding. Terecht werd me geleerd dat je als advocaat welwillend behoort te staan tegenover een verzoek van een andere advocaat om mee te werken aan een verlening van uitstel voor het indienen een processtuk.

Meewerken aan uitstelverzoek: advocaat is dominus litis

Laatst verzocht ik op een maandag een confrère om mee te werken aan een uitstelverlening (consent) voor het indienen van een verweerschrift (art. 5 lid 3 van het Reglement rekestzaken van de civiele kamer van de Hoge Raad).

Die confrère antwoordde dat hij niet dwars zou liggen, maar – dit voelde al niet goed – dat hij eerst met zijn cliënt overleggen. Ik zou de volgende dag voor 12.00 uur van hem horen.

Dit gebeurde evenwel niet. Ik belde hem die dinsdagmiddag. Toen zei hij dat hij zijn cliënt nog niet gesproken had. Maar was mijn confrère dan geen dominus litis? Bedenk hierbij dat hij hij, na verlening van uitstel, zijn cliënt gewoon kon meedelen dat aan zijn tegenpartij een uitstel verleend was. Zou die cliënt dan vragen stellen, dan had mijn confrère hem kunnen vertellen dat ik uitstel gevraagd had, dat ik hem tevoren een consent verzocht had, en dat men nu eenmaal welwillend behoort om te gaan met uitstelverzoeken van collega’s en confrères.

Op woensdag had ik nog steeds niets van hem gehoord. Ik heb die middag een brief geschreven aan de Rolraadsheer met daarin een gemotiveerd verzoek om de betreffende termijn van drie weken te verlengen en daarin maar gewoon vermeld dat ik mijn confrère op maandag had gebeld, dat hij ruggespraak wenste met zijn cliënt, en dat ik intussen nog immer geen consent had. Buitengewoon jammer dat het zo moest.

Hodie mihi cras tibi

Die confrère gaf een voorbeeld van hoe het niet moet. In de cassatiebalie is dit gelukkig hoogst uitzonderlijk gedrag. Heb ik in de veertien jaar dat ik nu cassatieadvocaat ben nog niet eerder meegemaakt. En wat betreft die confrère? Hodie mihi cras tibi (Heden ik, morgen gij).

Sjef van Swaaij, Advocaat bij de Hoge Raad – Sparringpartner voor advocaten (civiel appèl) – Onafhankelijk, eigenzinnig en gedreven – Doctor in de rechtsgeleerdheid

„{…} ingenieuze en soms verrassende wijze waarop Van Swaaij zijn vondst ontvouwt en uitwerkt {…} meeslepende werking { …} nieuwe dogmatische vondst {…}”
W. Snijders, oud-Regeringscommissaris voor het NBW en oud-vicepresident van de Hoge Raad, Bespreking proefschrift van mr. J.H.M. van Swaaij, Maandblad voor Vermogensrecht (2011)