Citaat (2): ernstige beroepsfout - relativerende mildheid van J.C.M. Leijten

Noviomagus. J.C.M. Leijten was hoogleraar hier ter stede en Advocaat-Generaal bij de Hoge Raad. Hij kon, vind ik, de dingen fraai verwoorden. Zo schreef hij in zijn conclusie (§ 6) voor HR 18 april 1986, NJ 1987, 480 (Spinnerij De Wijs), welk arrest gaat over berusting – en dit is een processuele vorm van de rechtsfiguur afstand van recht -:

“Een recht prijsgeven behoort niet tot de normale menselijke manieren van doen. De meeste mensen staan op hun recht en dan loopt het niet gemakkelijk weg.”

Leijten, ernstige beroepsfout en mildheid

Afgelopen vrijdagmiddag. 20 dezer, te Twente (foto Rob van de Peppel)

Leijtens conclusie voor HR 29 april 1994, NJ 1995, 727 bevat een heus “Voorwoord”. Hieruit zij geciteerd:

“Een vreemde vergissing maar: errare humanum est en wie in zijn beroepsleven nooit een ernstige beroepsfout heeft gemaakt moet heel jong gestorven zijn of voortdurend veel te weinig werk verzet hebben. Maar ernstig was de vergissing natuurlijk wel als we beschouwen wat daarvan voor S. het gevolg was {…}”.

Sjef van Swaaij, Advocaat bij de Hoge Raad – Sparringpartner voor advocaten (civiel appèl) – Onafhankelijk, eigenzinnig en gedreven – Doctor in de rechtsgeleerdheid

„{…} ingenieuze en soms verrassende wijze waarop Van Swaaij zijn vondst ontvouwt en uitwerkt {…} meeslepende werking { …} nieuwe dogmatische vondst {…}”
W. Snijders, oud-Regeringscommissaris voor het NBW en oud-vicepresident van de Hoge Raad, Bespreking proefschrift van mr. J.H.M. van Swaaij, Maandblad voor Vermogensrecht (2011)