Briljante miniopera Hoge Raad – sublieme feestrede prof. Schutgens – wat dies meer zij

De eerste sheet van de PowerPowerpoint van de Hoge Raad (foto SvS, iPhone Xx Max)

Noviomagus. Gisteren, 31 januari 2019, vonden in de grote zittingszaal van de Hoge Raad historische gebeurtenissen plaats ter herdenking van het gisteren precies honderd jaar geleden gewezen arrest Lindenbaum/Cohen.  Eerst werd iedereen door raadsheer Edgar du Perron  hartelijk verwelkomd. Hierbij deed hij onder meer de mededeling dat fotograferen, filmen en het maken geluidsopnamen niet toegestaan was. (De foto hierboven, van de eerste sheet van de PowerPoint-presentatie in die zittingszaal, heb ik gemaakt nog voordat Du Perron die mededeling deed.)

Inleiding van mr. Kees Streefkerk

Daarna volgde een fraaie inleiding van de voorzitter van ’s Hogen Raads civiele kamer, Kees Streefkerk. Zo vertelde hij onder meer over een omissie in NJ 1919, 161: de Hoge Raad was daar niet goed geciteerd waar het cassatiecollege in de originele tekst van het arrest  vermeldde wat het Hof oordeelde. Op rechtspraak.nl staat de tekst van het arrest wèl geheel goed weergegeven. Voorts plaatste Streefkerk het arrest Lindenbaum/Cohen in een context. Verwijzend naar het werk van Gerrit van Maanen, die de inhoud van het fraaie vorige blogbericht voor zijn rekening genomen heeft (MEER), wees Streefkerk erop dat het rond 1900 – kort gezegd – vooral ging om geld verdienen, al dan niet op een eerlijke manier (ieder voor zich en God voor ons allen). Maar in 1919, toen een zeker niveau van welvaart en economische ontwikkeling bereikt was, waren de geesten rijp voor een andere koers dan nog gevaren is in het arrest van de Zutphense waterkraan.

Vervolgens introduceerde raadsheer Carla Sieburgh de feestredeneraar: prof. mr. Roel Schutgens, hoogleraar Algemene rechtswetenschap aan de Radboud Universiteit, hier ter stede.

Sublieme feestrede van prof. Schutgens

De rede van prof. Schutgens was subliem en bovendien geestig. Schutgens, staatsrechtelijk georiënteerd  en groot kenner van het overheidsprivaatrecht, gooide meteen de knuppel in het hoenderhok. Dit namelijk door de stelling te poneren dat Lindenbaum/Cohen een staatsrechtelijk nulpunt was. Lef kan de feestredenaar, sprekend in het hol van de leeuw, vol civilisten, niet ontzegd worden.

De normerende kracht van de zorgvuldigheidsnorm is ook nog eens nul volgens Schutgens. Het gaat om concrete normstelling achteraf. Maar hoewel het schort aan de rechtszekerheid en geen sprake is van democratische legitimatie, valt het, zo was de teneur, reuze mee.

Want hoeveel rechtszekerheid bieden wetten nu eigenlijk? Die worden toch ook niet gelezen door mensen die geen jurist zijn? Bovendien denkt de hele juridische beroepsgroep mee, en kan de rechter sneller inhaken op ontwikkelingen dan de wetgever. Ondanks de inhoudelijke leegheid van de zorgvuldigheidsnorm, kwam prof. Schutgens ertoe om Lindenbaum/Cohen te kwalificeren als een juridisch hoogtepunt.

Ik vond het een prachtige rede, en tijdens de borrel na afloop bemerkte ik dat ik daarin bepaald niet alleen stond, integendeel.

Hoge Raad leent foto van Sjef van Swaaij

De oplettende volger van deze blog zal reeds bemerkt hebben dat het linkergedeelte van de foto bovenaan dit blogbericht als zelfstandige foto  reeds prijkte in het vorige blogbericht, geplaatst op 30 januari jl., van welk blogbericht de tekst (dus) geschreven is door Gerrit van Maanen. Op de foto zie je het pakhuis te Zutphen, waarin zich de bekende waterkraan bevond. De foto maakte ik op 30 december 2012, tijdens de sombertocht die toen gemaakt werd onder leiding van Hans Nieuwenhuis, die de sombrosi naar deze historische locatie gidste.
Nog op dezelfde dag waarop dat  blogbericht geplaatst werd, ontving ik een e-mail zijdens de Hoge Raad, in welke e-mail mij gevraagd werd of ik er bezwaar tegen had als die foto met bronvermelding gebruikt werd op de eerste sheet van de PowerPoint-presentatie in de grote zittingszaal, nu (dus) gisterenmiddag. Ik zond een e-mail terug waarin ik te kennen gaf dat ik daar geen bezwaar tegen had.

Wereldpremière van briljante miniopera NJ 1919, 161

Na de voordracht van Schutgens volgde de wereldpremière van de miniopera NJ 1919, 161. De muziek is gecomponeerd door Maarten Feteris, ’s Hogen Raads president, en de teksten werden geschreven door vice-president Ernst Numann. Gezongen werd door een professionele zangeres en dito zanger alsmede een koor dat bestond uit onder vele anderen de raadsheren Carla Sieburgh en Tanja Tanja-van den Broek en voornoemde vice-president Ernst Numann, en advocaten-generaal. Het geheel stond onder leiding van een dirigent (voornoemde professionele zangeres). Maarten Feteris speelde piano.

Ik vond de muziek, de aria’s en de meerstemmige koorzang prachtig. De muziek was van hoog niveau. Ook de teksten waren goed. Treffend. Met tekstgedeelten uit NJ 1919, 161.

Na afloop was er een staande ovatie en deze duurde minutenlang. Er volgde nog een toegift. Het was een groot succes. Na afloop zei ik tegen zowel Maarten Feteris, als Ernst Numann dat mijns inziens de miniopera online gezet moet worden, maar te vrezen valt dat dat niet gebeuren gaat om redenen die – in cassatiejargon – niet onbegrijpelijk zijn.

Workshops

Mijn praktijk liet het niet toe om de gehele dag van de partij te zijn bij de festiviteiten rond het eeuwfeest van Lindenbaum/Cohen. Ik moest het ochtendprogramma missen, dat, naar ik begrijp, zeer de moeite waard was door de voordrachten van Corjo Jansen, Alex-Geert Castermans en Vanessa Mak. Gelukkig was ik wèl van de partij bij de workshops Geheimhouding tijdens de procedure (sprekers: mw. mr. Mieke Dudok van Heel, mr. Simon Dack, en moderator: prof. dr. Jeroen Kortmann) en Rechtsvorming door de lagere rechter dmv prejudiciële vragen aan de Hoge Raad (sprekers: mw. Prof. mr. Carla Sieburgh, mw. mr. Larissa Alwin, en moderator: mw. dr. drs. Diana Dankers-Hagenaars).

Diner in Des Indes: lang zal hij leven!

Foto SvS, iPhone Xs Max (17 januari 2019)

De dag werd afgesloten met een diner in hotel Des Indes. Daarbij waren onder anderen van de partij Maarten Feteris, de vice-presidenten Kees Streefkerk en Ernst Numann, raadsheren Carla Sieburgh en Edgar du Perron, prof. Roel Schutgens, prof. Arthur S. Hartkamp, prof. Corjo Jansen, prof. Vanessa Mak, diverse advocaten bij de Hoge Raad, heel wat andere advocaten, en vele anderen, onder wie dr. Diana Dankers-Hagenaars, die veel organiserend werk voor haar rekening genomen heeft. In totaal dineerden circa 108 personen.

Aan het einde van het diner bracht ik naar voren dat zo’n mooie dag het uiteraard niet kan stellen zonder het Lang zal hij leven! Immers, wij vierden dat het arrest Lindenbaum/Cohen 100 jaar geworden was. Dat kon toch niet zonder dat op de 100-jarige gezongen werd? Ik zette derhalve het Lang zal hij leven in,  en het werd luidkeels meegezongen. Na afloop volgde uiteraard nog Hiep, hiep, hoera! 

Sjef van Swaaij, Advocaat bij de Hoge Raad – Sparringpartner voor advocaten (civiel appèl) – Onafhankelijk, eigenzinnig en gedreven – Doctor in de rechtsgeleerdheid

„{…} ingenieuze en soms verrassende wijze waarop Van Swaaij zijn vondst ontvouwt en uitwerkt {…} meeslepende werking { …} nieuwe dogmatische vondst {…}”
W. Snijders, oud-Regeringscommissaris voor het NBW en oud-vicepresident van de Hoge Raad, Bespreking proefschrift van mr. J.H.M. van Swaaij, Maandblad voor Vermogensrecht (2011)