Op vrijdag 23 dezer keken mijn ‘oomzegger’ Jop (student theoretische natuurkunde te Noviomagus) en ik in de bioscoop naar de film over de jacht op Bin Laden: Zero Dark Thirty. Vind het een goede film, een aanrader.
Ik ga het hier niet hebben over praktijken als waterboarden. Wel over iets anders.
Na de actie van de Navy Seals lieten advocaten zich in het Advocatenblad er nogal kritisch over uit. Was (kort gezegd) Osama Bin Laden niet een verdachte die toch vooral – als het ook maar ‘even’ kon – gearresteerd en berecht had moeten worden? Dat wij juristen dit soort vragen stellen is op zichzelf goed. Wel is het zaak om ook met beide benen op de grond te blijven staan.
Vooropgesteld zij dat ik civilist en geen deskundige ben wat betreft het (toepasselijke) strafrecht en het internationale (straf)recht.
Maar ook na het zien van deze film schijnt het mij toe dat alleen in de studeerkamer andere opties dan de actie zoals die uitgevoerd is – wat betreft deze uitvoering als zodanig visualiseert de film overtuigend – bestaan.
Dat komt (mijns inziens) uit deze film naar voren. TRAILER
„{…} ingenieuze en soms verrassende wijze waarop Van Swaaij zijn vondst ontvouwt en uitwerkt {…} meeslepende werking { …} nieuwe dogmatische vondst {…}”
W. Snijders, oud-Regeringscommissaris voor het NBW en oud-vicepresident van de Hoge Raad, Bespreking proefschrift van mr. J.H.M. van Swaaij, Maandblad voor Vermogensrecht (2011)
