Gisterenmiddag om half vier in de Fransestraat: de kantoorfiets van Van Swaaij Cassatie & Consultancy (foto SvS, iPhone 6)
Noviomagus. Pacta sunt servanda. Ook in ’s lands oudste stad geldt het Romeinse recht niet meer. Immers, met het in werking treden op 1 mei 1809 van het Wetboek Napoleon ingerigt voor het Koningrijk Holland is dat recht ook als subsidiaire rechtsbron afgeschaft.
Kort geding
Het was in in de eerste week van januari 2006 dat ik in een kort geding tussen twee medisch specialisten en oud-compagnons bepleitte dat de tegenpartij zich gewoon moest houden aan een met een boete versterkt non-concurrentiebeding. Dit beding was trouwens nogal stevig, want het verbood de tegenpartij voor de duur van zeven jaar om binnen een straal van zeventig kilometer van het betreffende ziekenhuis als plastisch chirurg werkzaam te zijn.
De wet
De visitekaartjes (foto SvS, iPhone 6)
Het viel me op dat ik, om te beginnen, niet gewoon lekker recht toe recht aan uit de wet even een bepaling aan kon halen als art. 1374 lid 1 van het BW van 1838, dat gegolden heeft tot 1992 : “Alle wettiglijk gemaakte overeenkomsten strekken dengenen die dezelve hebben aangegaan tot wet.”
Hoe zit dat? Sla je de literatuur (Asser-Hartkamp/Sieburgh 6-III) en de Parlementaire Geschiedenis erop na, dan komt naar voren dat in de totstandkomingsgeschiedenis van Boek 6 hetgeen art. 1374 lid 1 (oud) BW bepaalde evident geacht werd en ook al volgt ook uit tekst en opzet van Boek 6.
Toch jammer
Ik houd het erop dat onvoldoende onderkend is dat het soms toch echt praktisch kan zijn om datgene wat evident is toch maar even in de wet te zetten.
Foto SvS (iPhone 6)
Dan maar onderstrepen
In mijn pleitnota citeerde ik dan maar uit art. 6:248 lid 1 BW met toevoeging van onderstrepingen: “”Een overeenkomst heeft niet alleen de door partijen overeengekomen rechtsgevolgen, maar ook die welke, naar de aard van de overeenkomst, uit de wet, de gewoonte of de eisen van redelijkheid en billijkheid voortvloeien.”
Het meeste is gewoon gedaan met de tondeuse (foto SvS, iPhone 6)
Hoe liep het af?
Mijn cliënt werd in het gelijk gesteld. Overigens zal hij onderkend hebben dat hij het feit dat ik de zaak voor hem gewonnen heb niet slechts aan die onderstrepingen dankt. Het zit ‘m niet in één detail, maar in de details.
Weg met ‘schorsing’ in kort geding van het non-concurrentiebeding!
De tegenpartij had geëist dat de Voorzieningenrechter het concurrentiebeding zou schorsen.
Ik hield de Voorzieningenrechter voor dat zij dat helemaal niet kòn.
Net € 15 afgerekend. Debbie was mijn kapster (foto SvS, iPhone 5s)
Waarom ‘schorsing’ in kort geding van een non-concurrentiebeding niet mogelijk is, lees je in een artikel dat ik naar aanleiding van deze zaak later in 2006 publiceerde in het Nederlands Juristenblad. Dit artikel heeft hetzelfde opschrift als het hoofdje direct boven deze alinea. MEER
„{…} ingenieuze en soms verrassende wijze waarop Van Swaaij zijn vondst ontvouwt en uitwerkt {…} meeslepende werking { …} nieuwe dogmatische vondst {…}”
W. Snijders, oud-Regeringscommissaris voor het NBW en oud-vicepresident van de Hoge Raad, Bespreking proefschrift van mr. J.H.M. van Swaaij, Maandblad voor Vermogensrecht (2011)
