Noviomagus. Al weer jaren geleden, eind september 2005, ging ik vanuit Den Haag wonen in Noviomagus, ’s lands oudste stad. Een paar maanden later sprak ik op een bijeenkomst van een specialistenvereniging een advocaat die compagnon was bij een in kwantitatief opzicht groot kantoor met meerdere vestigingen in de Randstad en die tevens bijzonder hoogleraar was. Hij was werkzaam in de Haagse vestiging van dat kantoor.
Na hem verteld te hebben dat ik sinds een paar maanden de praktijk te Noviomagus beoefende, vroeg hij me aansluitend hoe het was om {…} advocaat in de provincie {…}” te zijn.
Daarop riposteerde ik dat hij met ‘in de Provincie’ nu juist miskende dat ik in ’s lands oudste stad kantoor hield en dat derhalve niet ik, maar hij advocaat ‘in de provincie’ was.
Slecht verliezer
Hij had daar niet van terug. In plaats van dat hij het vervolgens sportief opnam, toonde hij zich een slecht verliezer.
Ook in zoverre is onze beroepsgroep, althans in zeker opzicht, ook maar gewoon een afspiegeling van de samenleving.