De advocaat, zijn uitlaatklep, en Nietzsche

Nietzsche

Menig advocaat is druk, druk, druk. En het gaat maar door. Dat is niet vol te houden zonder uitlaatklep. Wat is zoal de uitlaatklep van onze amici, amicae, geachte confrères en geachte collegae?

Zo schreef Nietzche: “Muziek brengt onze innerlijke snaren tot leven.”  

Wat betreft het werk van Nietzsche  zij van harte ter lezing aanbevolen het meesterlijk geschreven boek van Rüdiger Safranski, welk boek als titel heeft: Nietzsche, Een biografie van zijn denken (vertaling: Mark Wildschut). Soms taaie kost, maar zeer de moeite waard.

Aflevering 1: de uitlaatklep van Sjef van Swaaij 

Voor mij is muziek een geweldige uitlaatklep. Als ik ’s avonds thuis gegeten heb, pak ik vaak een van mijn elektrische gitaren en dan speel ik de blues. En voordat ik ’s ochtends naar kantoor ga, heb ik meestal al wel even op een van mijn akoestische gitaren gespeeld. Dat heeft me vaak inspiratie gegeven bij het schrijven van de teksten van de nummers die ik zing in mijn bandje.

Onderstaande tekst bijvoorbeeld schreef ik al weer een kleine vijftien jaar geleden – in mijn Groningse tijd als promovendus – toen er licht was in de tunnel:

De Proefschriftblues

De Proefschriftblues (eerste couplet)

Hoofdstuk 1,
het kwam er niet meteen
Hoofdstuk 2,
nee het viel me niet mee
Hoofdstuk 3,
ik hoop dat ik het nog wel zie
Hoofdstuk 4,
het zit me tot hier

De Proefschriftblues (refrein)

Ik heb de Proefschriftblues,
de Proefschriftblues
Ja ik leef in een roes,
Ik heb de Proefschriftblues

De Proefschriftblues (tweede couplet)

Hoofdstuk 5,
al mijn vingers staan stijf
Hoofdstuk 6,
het is een harde les
Hoofdstuk 7,
ben er haast in gebleven
Hoofdstuk 8,
werkte tot diep in de nacht

De Proefschriftblues (tweede refrein)

Ik heb de Proefschriftblues,
de Proefschriftblues
Ja ik leef in een roes,
Ik heb de Proefschriftblues

De Proefschriftblues (laatste couplet; apotheose)

Hoofdstuk 9,
ik kom mezelf echt tegen
Hoofdstuk 10 …
En nu stop ik, want vandaag, op 13 januari 2000: …
heb ik mijn Doctorsbul gezien!

Over de Sjef van Swaaij Proefschrift Bluesband

De vorige foto (dus: precies boven het hoofdje “Over de Sjef van Swaaij Proefschrift Bluesband”) is gemaakt op 13 januari 2000 tijdens mijn promotiefeest in hartje Groningen (in de voormalige atoomschuilkelder), waar door mijn band uiteraard als eerste nummer De Proefschriftblues (na een muzikaal intro) gespeeld werd. De naam waaronder opgetreden werd: de Sjef van Swaaij Proefschrift Bluesband.

Foto Rob van de Peppel

Na mijn promotie heb ik met de Sjef van Swaaij Proefschrift Bluesband ook op op andere promotiefeesten van juristen gespeeld, waaronder die van Theo de Jong, Frits-Joost Beekhoven van den Boezem, en Arine van der Steur. Zij promoveerden alle drie op een onderwerp op het terrein van het burgerlijk recht of het civiele procesrecht.

Een loflied op Groningen als uitsmijter

Tevens trad deze band op tijdens de BW-dagen (bijeenkomst van alle vakgroepen Burgerlijk Recht in Nederland) in 2000 te Leiden, waar uiteraard als uitsmijter een nummer gespeeld werd dat één groot loflied is op Groningen (Stad en Ommeland); de tekst schreef ik weemoedig toen voornoemd licht in de tunnel er was en ik wist dat ik Groningen zou verlaten om de cassatieadvocatuur in te gaan. Gelukkig maar was Leiden niet in last, want dit loflied werd door iedereen uit volle borst meegezongen, ook door de Leidenaren.

De drie foto’s boven de zo-even vermelde foto (13  januari 2000) zijn gemaakt tijdens een optreden van mijn band. Van deze drie foto’s zijn de bovenste twee gemaakt in Café De Kroon te Nijmegen (door Rob van de Peppel, over wie zo dadelijk meer), en is de onderste gemaakt tijdens een feest in Brabant.

Het Kronenburgpark van Frank Boeijen

De foto buiten op het bankje is gemaakt in het Kronenburgerpark – Frank Boeijen heeft ook iets met dit mooie stadspark -, ook door Rob van de Peppel, mijn paranimf (samen met Ton Hartlief) alsmede man van het eerste uur van de Sjef van Swaaij Proefschriftbluesband. Dit bandje treedt tegenwoordig niet meer onder deze naam op, tenzij tijdens een promotiefeest.

De gitaar op deze  ‘Kronerburgerpark’-foto is een Martin D35 uit de periode 1969-1973, en klinkt (mede omdat dit instrument al minstens 40 jaar oud is) als een klok. Deze akoestische gitaar heb ik bijna negen jaar geleden op de kop getikt, toen ik nog in Den Haag woonde.

Op de foto meteen hierboven (wederom gemaakt door Rob van de Peppel) staat mijn bandje in de bezetting van 2010. De foto is gemaakt kort voor het optreden in het hiervóór vermelde etablissement Café De Kroon.

Muziek is mijn uitlaatklep

De foto hiernaast is gemaakt tijdens een optreden in Café De Peuk te Bussum. De fotograaf is onbekend en in elk geval niet Rob van de Peppel. Hij namelijk speelde tijdens dit optreden bas. Dit ook voor het eerst: tot dan toe was hij de slaggitarist van het bandje.

Mijn passie voor muziek (o.a. gitaarspelen en teksten schrijven voor de nummers die ik zing) is een geweldige uitlaatklep. Deze uitlaatklep houdt mijn andere passie, die voor het burgerlijk recht en het dito procesrecht (alsmede voor het meeste wat ik doe vanuit Van Swaaij Cassatie & Consultancy), op een prettige wijze in toom.

Sjef van Swaaij, Advocaat bij de Hoge Raad – Sparringpartner voor advocaten (civiel appèl) – Onafhankelijk, eigenzinnig en gedreven – Doctor in de rechtsgeleerdheid

„{…} ingenieuze en soms verrassende wijze waarop Van Swaaij zijn vondst ontvouwt en uitwerkt {…} meeslepende werking { …} nieuwe dogmatische vondst {…}”
W. Snijders, oud-Regeringscommissaris voor het NBW en oud-vicepresident van de Hoge Raad, Bespreking proefschrift van mr. J.H.M. van Swaaij, Maandblad voor Vermogensrecht (2011)