Uitzicht vanaf de Oostzijde van de Waalbrug afgelopen zondagmiddag (foto SvS, iPhone 6s)
Verhoeven wijst erop dat het zogeheten Leeuwarder Manifest (eind 2012) ten onrechte afgedaan werd als vooral geklaag over te hoge werkdruk, nu met dit manifest minst genomen even sterk geaccentueerd werd zowel dat de afstand tussen rechters en de die raad al maar groter wordt, als de manier waarop gerechtsbestuurders benoemd worden. De benoeming is voor zes jaar en de benoemden zijn voor herbenoeming afhankelijk van deze raad. Verhoeven wijst er alleszins begrijpelijk op dat er aldus voor die raad geen krachtige tegenspraak is, terwijl die club nu juist op nogal wat belangrijke punten onmiskenbaar tekortschiet. Zo voert Verhoeven aan dat de ene fusie opgevolgd wordt door de andere reorganisatie. Tevens wijst hij op peperdure ict-mislukkingen. Als dan vervolgens een meerjarenplan gemaakt wordt dat van willekeurig gekozen aannames aan elkaar hangt en zeer ingrijpende gevolgen heeft voor diverse landstreken, met name buiten de Randstad gelegen, leidt dat begrijpelijkerwijs tot verzet, zo schrijft Verhoeven, die er tevens op wijst dat dit plan sowieso al niet op ook maar enige feitelijk juiste leest geschoeid was, omdat de enige cijfermatige onderbouwing op onjuiste aannames gebaseerd was, waarbij cijfers die die raad onwelgevallig waren ook nog eens weggemoffeld werden. Bovendien was er, aldus Verhoeven, überhaupt geen feitelijk juiste weergave van zaken.
Goed dat Verhoeven het allemaal opschrijft. Hulde! Het moge duidelijk zijn dat we hier van doen hebben met een gedreven professional die alleszins begrijpelijk niets moet hebben van (dus: voor hun herbenoeming van de raad voor de rechtspraak afhankelijke) de verandermanagers die het bestuur van de gerechten bemensen. Voorts moge het duidelijk zijn dat Verhoeven niet de wens koestert om ooit zelf manager te worden. Immers, ongetwijfeld onderkent hij dat die vermaledijde raad hem zijn kritiek bepaald niet in dank af zal nemen.
Lezing van het stuk van Matthieu Verhoeven zij van harte aanbevolen. Een link staat HIER.
„{…} ingenieuze en soms verrassende wijze waarop Van Swaaij zijn vondst ontvouwt en uitwerkt {…} meeslepende werking { …} nieuwe dogmatische vondst {…}”
W. Snijders, oud-Regeringscommissaris voor het NBW en oud-vicepresident van de Hoge Raad, Bespreking proefschrift van mr. J.H.M. van Swaaij, Maandblad voor Vermogensrecht (2011)
